Doğanşehir Belediye Başkanı Vahap Küçük katıldığımız televizyon programında adının neden Vahap olduğunu anlatmıştı:
“Doğanşehir’in Elmalı köyünde 1942’de doğdum. Babam o köyün ileri gelen insanlarındandı. Tek erkek çocuğuyum iki kız kardeşim var. Adımın Vahap olmasının sebebi; Benden önce dört erkek kardeşim de doğduktan bir süre sonra ölmüşler. Ondan sonra annem hamile kaldığında babama diyorlar ki sen bunu Abdülvahap’a türbeye götür ve gidiyorlar orada kurban kesip geliyorlar annem hamile kalıyor ve ben doğuyorum, adımı Vahap koyuyorlar. Bundan sonra erkek olarak tek evlat olarak kalıyorum. Askere gidene kadar çiftçilik yaptım. Ve Ben evlilik çağına geldiğimde evlendim. Benimde çocuklarım doğuyordu ve vefat ediyorlardı, anladım ki babamla aynı kaderi paylaşıyoruz. Hanımı aldım Sancaktar Abdulvahap Gazi Türbesine gittim. Duamızı ettik ve çocuklarım yaşadı bir oğlumun ismini de ben Vahap koydum. Sonra 9 çocuğum oldu, 7 sene kurban kestim Abdulvahap Gazi'ye…”
Doğanşehir’in Vahap Amcası Vahap Küçük adının verilişini böyle anlatmıştı.
Hayatı boyunca ayrımcılık yapmadı, yardım etmeye çalıştı, eğitim yatırımları yaptı. Binlerce insana iş verdi, aş verdi. Binlerce insanı tepeden tırnağa kadar giydirdi. Binlerce gence burs verdi.
Doğanşehir Belediye Başkanı olunca da ellerini kaldırıp şu duayı etmişti:
“Allahım bu koltuğun tek kuruşunu bana nasip etme. Buranın bir kuruşunu da kimseye haksız yere yedirtmeyesin.”
Başkanlık koltuğuna oturdu.
Tek kuruş maaş almadı…
İkram ve yemek paralarını cebinden ödedi…
Makam arabasını kullanmadı, kendi aracını kullandı, yakıtını bile cebinden ödedi.
Malatya dışına her çıktığında giderleri kesesinden karşıladı.
Yemek paralarını kendisi ödedi.
Doğanşehir’e okul yaptı, Üniversite binaları dikti…
Sağlık Ocakları inşa etti.
Binlerce öğrenciye burs verdi.
On binlerce kişiyi giydirdi.
Binlerce insanı iş sahibi yaptı.
Kendi söylemi ile “Doğanşehir’e biraz torpil yaptık” diyerek Doğanşehirlilerin ve Malatyalıların gönlünde taht kurdu.
Eli sürekli cebindeydi…
Aylık giderinin 60-70 bin lira olduğu söylenirdi.
Maddi varlıkları ile dünyanın her yerinde en lüks yaşam imkanı var iken o Doğanşehir ilçesinde yaşamayı tercih eden ender görülen bir insandı.
Bu nedenle “Ben Doğanşehir’i seviyorum, insanımı seviyorum. Ayrımcılık yok, bir yardımım olunca dünyanın en mutlu insanı oluyorum. Doğanşehir de doğdum burada öleceğim” diyordu.
Ancak göğüs ağrısıyla rahatsızlandı, oğlu Vahap Küçük hemen İstanbul’a götürdü, halini sormaya fırsat bulamadan vefat haberi kulaklarımızı çınlattı.
Malatya’nın o hayırsever insanı, Doğanşehir sevdalısı Vahap Amca beyaz atına binerek hem Doğanşehir’i hem de Malatya’yı terk etti. Geri dönemedi, Kilyos mezarlığında toprağa verildi.
Ama Malatya onu bekliyor.
Doğanşehirliler “Vahap Amca’yı başka yerde bırakmayız” diyor.
Allah rahmet eylesin, mekanın cennet olsun.
YORUMLAR